Avatar, you are my dogmeat, but can I sing a song?

We doen verslag van de laatste 2 plekken waar we zijn geweest.
Vanuit Shanghai hebben we de trein naar ZhangJiaJie genomen. Het ritje duurde 22 uur op zeer comfortabele softsleepers. We hadden twee lesbische Amerikanen in onze coupé waar we al snel klaar mee waren. Praatten te veel, waren druk en vertelden hun hele levens verhaal. Ons levens verhaal was kort in 3 zinnen, werk, Nederlands en uut Grunn. Na een fles lokale drank konden wij redelijke gesprekken met ze voeren. Het reizen in China beginnen we wat te leren en gaat dus steeds makkelijker. Zonder al te veel problemen stappen we in de lokale bus en er is altijd wel iemand die zegt of het de goede is en waar we eruit moeten. Hotelletjes zijn makkelijk en met fikse korting via internet te boeken, vier nachten voor de prijs van één slaapt heerlijk!
ZhangJiaJie staat bekend om zijn bergen waar de film Avatar is opgenomen. Die bergen liggen in een enorm uitgestrekt park met bussen, kabelbanen en liften, maar vooral veel klim- en klauterpaden. We hebben onze voeten plat gelopen (helaas ook het hele pad stijl omhoog met veelsteveel treden) en veel mooie uitzichtpunten gezien. De bergtoppen lagen soms compleet in de mist, het uitzicht was dan nul, maar het gaf een bijzondere sfeer. Wilde brutale apen ontmoet, waar we toch zeker een stapje harder van gingen lopen tot we weer een Chinees tegenkwamen met eten in de hand. Dan hadden de apen hun buikje vol en konden wij rustig verder lopen.
En ja, ook het "echte" China ontmoet. Vaak hoor je thuis dat die Chinezen alles vreten.. Nou daar kwamen wij ook achter. In een typisch eetstraatje staan de hokken buiten met fazanten, eenden, kippen en padden. Bakken vol met vissen, waarvan de helft rugslag doet, gedroogde honden, katten, worsten en andere skeletten die we niet eens herkennen. Aan de muren plaatjes van geschubde buideldier, slangen, cavia's en weet ik veel wat voor beesten. In Nederland is er veel commotie over de legkip/plofkip met zijn veel te kleine ruimtes. Toch zouden die kippen en eenden hier een moord voor zo een plekje doen. Sommige beesten waren al zo in shock, dat ze hoopten dat ze binnen nu en 3 minuten gewoon dood gingen... Maar met dit eten maakte dat wij ook op safe gingen eten. De menukaarten waren niet meer in het Engels en geen plaatjes... Om te voorkomen dat er enigszins een "Wimpie en Meisje" in de maag gingen, vooral veel veel beef en groentes gegeten, terwijl om ons heen levende karpers in een netje door het restaurant klapperden om aan tafel te worden gewogen voordat ze in de pan mochten zwemmen.
Helaas sloeg het weer om en gingen we van 25 graden naar 16, veel regen en een koude wind. Zo optimistisch als we waren zijn we zonder jas vertrokken en natuurlijk de volgende dag zwaar verkouden en voorhoofdsholteontsteking..
Na vier nachten zijn we doorgetrokken naar Guilin alleen kwamen we er achter dat alle Chinezen vrij waren (een soort van Pasen zeg maar). Dit maakte dat alle treinen volgeboekt waren en we eerst omhoog moesten reizen, waarna we pas verder naar beneden konden trekken. Dus hebben we 5.5 uur op zeer harde stoelen gezeten met 3 Chinezen naast ons gedrukt en 3 voor ons. Totaal niet comfortabel maar wel erg leuk. Tegenover ons zat een Chinees meisje dat vloeiend Engels en Frans sprak en waar we mee aan de praat raakten. Tja en zoals ze zeggen als er 1 schaap over de dam is, volgen er meer. Gevolg: alle jongeren wilden hun Engels oefenen en uiteindelijk deden we een kaartspel waarbij we eerst in het Engels een vraag moesten stellen voordat we verder konden. Totaal uitgeput om 00.30 in Changsha aangekomen om de volgende ochtend weer 5,5 uur op dezelfde harde stoelen door te reizen naar Guilin.
Guilin was een meer toeristische stad waar we ons zwaar te buiten zijn gegaan aan westers eten. We hebben een dagtrip geboekt naar een vallei met rijstterrassen waarbij we in een bus vol Chinezen zaten en we achter een gids met vlaggetje en microfoon mochten aanlopen. Helaas was het laatste stukje een ritje met veel bochten en gehobbel wat maakte dat veel Chinezen gebruik maakten van hun spuugzakjes. Wel moeten we toegeven dat die Chinezen dat spugen heel stil kunnen. Maar helaas niet zo stil om niet zelf ook misselijk uit die bus te komen, maar gelukkig met lege zak.
Onze gids wist ons uit te leggen dat mensen in Guilin vroeger vaak een hond kochten, deze jaren opvoedden en als er een speciale gast overkwam, dan werd hondje dogmeat.. Daar is de uitdrukking "you are my dogmeat uit voortgekomen, dogmeat betekent beste vriend. Toch zit in Guilin een dogmeat restaurant en daar serveren ze echt geen beste vrienden en op straat zaten twee honden in een kooi gevaarlijk dicht bij de streetfood kookpot..misschien gaat ook vriendschap door de maag....
Als je naar de wc moet vraag je niet naar het toilet maar vraag je "can I sing a song?" kortom naar je eigen gezeik luisteren... ;)
De rijstterrassen waren prachtig om te zien, ze liepen van 1100 meter naar beneden in het dal. Alleen het was regenachtig en koud, zelfs met winterjas aan. Het koude bier een paar uur later verkleumt dan weer niet.
Nu we uit de grote steden zijn vertrokken gelden er ook wat andere algemene regels. Zoals dat vrouwen dus niet in het openbaar roken. Gevolg dat Jannie iets minder relaxed tussen allerlei starende mannen aan het roken is. Ook het maken van foto's van ons neemt weer toe. Het Engels sprekend meisje in trein wist ons uit te leggen dat sommige Chinezen nooit een blanke ontmoeten in hun leven en dat voor hun erg speciaal is. Het maken van een foto is een eerste stap om een gesprek aan te knopen. Helaas wilden we dat ze gewoon gingen praten ipv dat als je 400 traptreden stijl omhoog loopt, helemaal kapot gaat, vragen om een foto; NEE DAT MAG NIET!
Vanuit Guilin zijn we doorgetrokken naar Yangshuo waarvandaan we de volgende update gaan doen.